नकळत घडले सारे (...And it so happened)

Posted by: निखिल (Nikhil)
(Posted in Devanagiri script, please comment if you have font display issues we can guide you)

(खरंतर हां blog लिहायला मी जरा उशीरच केला आहे. अजित आणि शशिचे blog वाचून मला खुमखुमी होतच होती म्हणा; परंतु आता "Better late than never" या न्यायाने लिहितो आहे. असो. )

१

दिवस होता १५ ऑगष्ट २००३. मला कुठून तरी कळलं की मंडळात युवा नवाचा group आहे, आणि ते या वर्षीच्या नाटकासाठी एक मुलगा शोधत अहेत. मी जायचा बेत नक्की केला. मंडळात जाताना डोक्यात खूप काही विचार होते. हा "मराठी संघ" आपल्याला accept करेल ना? मला sideline तर करणार नाहीत ना? नाटका मधे काम करायला जमेल ना ? एक ना दोन!

मी मंडळात गेलो, नाटकाची practice चालू होती। Hi-Hello-नमस्कार-चमत्कार झाले आणि मी practice बघत बसलो. जेमतेम ५ मिनिटं झाली असतील आणि तेवढयांत सुजय आला आणि म्हणाला, " आधी नाटकत काम केलं आहेस का ?" मी म्हणालो, "हो, शाळेत केलं होतं , पण त्यानंतर नाही " पुढचं काही ऐकून न घेता त्यानं ऑर्डर सोडली, "OK! Let's get on the stage---!"

त्यानंतर मी २ मिनिटं मधे stage वर होतो. Stage वरुन मला मोठ्या आवाजात ओळख करून द्यायला संगितली. मी एकदम जोषात येउन "मी निखिल कोरान्ने" असं चालू केलं. माझं वाक्य तोडत आणि माझ्या आवाजावर कडी करत मागून कोणीतरी 'कुजबुजला' "अरे आवाज!!!"
हा मागचा माणूस कौस्तुभ होता. मला वाटलं कॉलेजनंतर बहुतेक आज पहिल्यांदाच परत रॅगिंग होतंय की काय... मग अजून थोडा आवाज चढवत मी माझी ओळख करून दिली. माझ्या हातात स्क्रिप्ट देण्यात आली आणि मी डायलॉग घ्यायला सुरुवात केली. ब-याच दिवसांनी मराठी वाचत असल्यामुळे जरा अडखळतच होतो, आवाज़ पडत होता , वाचताना lines miss होत होत्या , काहीतरी वेगळेच अर्थ लागत होते मी वाचलेल्या lines che, काही विचारायला नको. थोडक्यात काय, तर मला थोडा स्टेज fear आला होता (याला कुठला फोबिया म्हणतात बरे?) मला वाटलं की आता कही खरं नाही; पण Sujay comments आणि त्याबरोबर धीरही देत होता. देवेन्द्र, कौस्तुभ माझ्या मदतीला होतेच. लवकरच माझी स्टेजवरची भीती जरा कमी झाली. मला आठवतंय, मी स्टेजवर वीस मिनिटं होतो अणि खाली आल्यावर पूर्ण घामेघूम झालो होतो. shoes घालायच्या तयारीतच होतो आणि माझी खात्री पटत चालली होती की मी स्टेज वर 20 minutes मधे जे काही केलं आहे ते बघून मला कोणीही नाटकत घेतला नसता. मी निघायची तयारी केली, सगळ्यांना bye म्हटलं. तेवढ्यात सुजय म्हणाला, "उदया शनिवार आहे, तेव्हा आपण लवकर practice सुरु करणार आहोत. so तू लवकर ये!" मी म्हटलं "काऽऽऽय "? "yes.. ही घे script अणि उदया भेटूच! bye!!"

तो एक सुखद धक्काच होता माझ्यासाठी, आणि त्या क्षणी, तेव्हा नकळत मी YUVA चा झालो होतो. घरी गेल्यावार मी script वाचून काढली अणि दुस-या दिवसाची वाट बघत बसलो!

(क्रमशः)